Margriet Twisterling

Over buiten spelen en donderkopjes

Ik ben geboren in Deventer, op een flatje 3-hoog-achter. Mijn ouders komen oorspronkelijk uit Amsterdam, maar voelden zich niet thuis in de stad en zochten de rust op. Toen ik 3 maanden oud was verhuisden we naar Schalkhaar, naar een rijtjeswoning met een tuintje. Wanneer we de straat uitliepen konden we achter de garages tussen de struiken door langs de weilanden struinen. Als je daar de sloot oversprong kon je in de oude holle wilgenbomen klimmen. Ik herinner me dat we veel knikkerden met ons buurmeisje Monique en ik mocht bij de familie Kip op de piano spelen. Op mijn 7e verhuisden we naar Bathmen, naar een 2-onder-1-kap. Het was een mooi huis, lekker aan de buitenzijde van het dorp, waardoor we als kinderen volop buiten konden spelen langs de wetering. Mijn broer had een cavia en ik een konijn. Onze kat heette Olijfje. In de tuin groef mijn vader een zitkuil met een mooie vijver. Mijn broer en ik haalden jaarlijks een emmer donderkopjes uit de sloot en dan zat de tuin wat later vol met kleine kikkertjes. Na de lagere school fietste ik dagelijks twaalf kilometer naar de HAVO in Holten. Toen wist ik al dat ik iets voor mijzelf wilde beginnen.

De kunst van het weglaten

In Bathmen woonden indertijd twee dames. Zij hadden bij de melkfabriek een kleine galerie met een leuk winkeltje ernaast. Je kon er geweldige cadeau's kopen, van kaarsen en koperen beeldjes tot serviesgoed en grappige keramieken objecten. Ik kwam er graag naar hun beelden kijken en droomde dan van mijn eigen winkeltje met keramiek. Toen ik een vakkenpakket mocht kiezen was het dan ook vanzelfsprekend dat ik Handvaardigheid als eindexamenvak zou houden. Ik ben de leraar nog altijd dankbaar dat hij mij de kunst van het weglaten leerde. Daarnaast studeerde ik af in Nederlands, Engels, Biologie, Natuurkunde en Wiskunde, de meer exacte kant waar ik ook van hou. Omdat ik graag zo snel mogelijk mijn eigen galerie wilde openen, koos ik als vervolgopleiding voor de CNS (de voorloper van het CIBAP) in Zwolle, met als richting 'etaleren' en ging op kamers. Met de vakken marketing, interieurkunde, economie en etaleren dacht ik het snelst de richting van mijn eigen galerie op te sturen. Maar ja, in het leven loopt het altijd anders dan je van tevoren had bedacht...

Flexibiliteit en doorzettingsvermogen

Ik mocht de opleiding direct in de tweede klas beginnen en startte enthousiast. Maar al snel kwam ik erachter dat ik niet zo goed paste op die school. Hele leuke vakken, maar onvoldoende uitdagingen. Op advies van mijn ouders bleef ik toch nog het derde jaar. Dat bestond uit een heel jaar stagelopen, waarbij je één dag in de week naar school ging. 'Dat hou je wel vol', vond mijn moeder, en: 'kijk maar eens of je het werk wel leuk vindt'. Ik liep stage bij De Kleine Reclame als werkvoorbereider en bij reclamebureau KMP als junior ontwerper. Wat was het heerlijk om echt aan het werk te gaan! De stage leerde mij waar mijn passie en talent lag: bij het grafisch ontwerpen. Ik besloot dan ook om te blijven werken en startte met een avondstudie Grafisch Ontwerpen aan de School voor de Grafische Vakken in Utrecht. Drie jaar lang twee keer in de week naar Utrecht met de auto en daarnaast 40 uur werken bij de baas. Ik denk dat ik toen heb geleerd dat er altijd oplossingen zijn voor problemen en dat je geweldige resultaten kunt bereiken als je maar doorzet!

Waxcoater, doka, tekentafel, rothringpen

Mijn eerste echte baan was bij Scheulderman in Apeldoorn, een flexodrukkerij. Zij namen elk half jaar jonkies aan via Start Uitzendbureau. Ik mocht de hele dag koffie zetten voor de heren. Gelukkig had ik nog een andere sollicitatie lopen waar ik ook werd aangenomen. Zo belandde ik in de wereld van de tijdschriften bij drukkerij Ten Brink in Meppel. Het is best lang geleden, nog vóór internet en zelfs nog vóór email en de desktop computer. Ik werkte op de studio achter mijn tekentafel met enkele collega's aan de vormgeving van tijdschriften. Teksten werden overgetypt door de 'zetterij', daarna nagelezen en gecorrigeerd door de afdeling 'correctie' en dan kregen wij uitgedraaide 'strokentekst'. Die teksten sneed je uit en plakte je met was op modellenborden. Ik had een hele serie rothringpennen van allerlei diktes waarmee ik kaders voor foto's op de modellen aanbracht. Alles was zwart-wit. Als je klaar was maakte je een overlay vast aan het model en daarop gaf je aan wat de bedoeling was. 'In dit kader foto 1', 'de titel opbouwen uit 100 cyaan en 60 magenta' en alle foto's werden voorzien van labels met instructies. Dan ging je werk naar de montageafdeling en de doka, waarna zij er montages van maakten voor de drukplaten. Ik liep regelmatig in de drukkerij en praatte met de drukkers over het resultaat. Dan kreeg ik allerhande tips hoe ik het drukwerk nog beter kon aanleveren. In de binderij leerde ik over papierrichting, afwerkingsmethoden en snijwerk. Ik maak nog altijd veel gebruik van die opgedane vakkennis.

De digitalisering van ons vak

Anderhalf jaar later kreeg ik werk bij drukkerij Veldhuis in Raalte. Ook hier werden voornamelijk tijdschriften gemaakt op de studio. Ik kon er de stap maken van zwart-wit naar kleur en werd art director van Moto 73, Neêrlands grootste motormagazine. Een aantal jaren later werd de uitgeverij van Veldhuis overgenomen door Sanoma en werd de studio gedigitaliseerd. We kregen een opleiding om te leren werken met de Apple Macintosh en de programma's Quarck Xpress, Illustrator en Photoshop. Er ging een wereld voor me open. Mijn gereedschap was opeens volledig digitaal! Dat bood kansen die de ouderwetse tekentafel niet mogelijk had gemaakt. Het was de tijd waarin ik voor het eerst hoorde van het internet. Dat kun je je nu echt niet meer voorstellen!

Toch een eigen winkeltje!

Na 6 jaar voor Moto 73 te hebben gewerkt zocht ik weer een nieuwe uitdaging. Ik wilde niet meer alle dagen voor dezelfde doelgroep werken, maar meer uitdagingen en diversiteit in mijn werk. Ik ben toen op 1 januari 1994 drie dagen in de week blijven werken voor Veldhuis en twee dagen voor mijzelf begonnen. Wat stoer, een eigen bedrijf! Twee jaar later besloot ik full time zelfstandig te gaan en ik heb er nog nooit één dag spijt van gehad. Mijn werk is door de jaren heen enorm in ontwikkeling geweest. Vooral de instrumenten waarmee je een organisatie of dienst onder de aandacht kunt brengen is door internet enorm veranderd. Ik ben gelukkig leergierig en hou van uitdagingen. Terwijl sommige collega's besloten te stoppen, keek ik naar die vernieuwingen halsreikend uit. Behalve het ontwerpen van logo's en huisstijlen, denk ik nu ook na over de presentatie op het world wide web, conversieverhoging, social media. Maar wel altijd vanuit een duidelijke visie, een perfecte huisstijl en een strategisch plan.

Enige tijd geleden ben ik naast Twist Ontwerp een nieuw bedrijf gestart. Als voormalig raadslid in Zwolle geef ik met vernieuwende communicatiemiddelen de burgers in Nederland straks graag de kans op inspraak vóórafgaand aan de besluitvorming met Youmee, een app voor burgerparticipatie. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan ;-)

Wat mij beweegt

Ik hou van de natuur en het buitenleven. Thuis hebben we kippen, kalkoenen, een gans en loopeend, bijen, een pony, konijnen, katten, vissen, hamsters en parkieten. Ik wordt nog elke dag blij als ik een haas zie, ooievaars, een ree of roofvogel. Daar zal ook mijn hunkering vandaan komen voor een duurzame wereld, waarbij we de aarde niet misbruiken. Wij eten zoveel mogelijk groenten uit onze eigen moestuin en hebben bewust gekozen voor zonnepanelen en een 100% elektrische auto. Ik ben een mensen-mens en hou van samenwerken. Ik zie dat als een meerwaarde, samen bedenk je andere dingen dan alleen.
De passie in mijn werk is om mijn opdrachtgevers te verrassen, een ontwerp aan te bieden dat uniek is en écht helpt bij het onderscheidend vermogen in de markt. Daarnaast vind ik het heerlijk om mijn kennis te delen. Ik geef regelmatig workshops en trainingen, waarbij ik mensen graag aan het denken zet.

Als je helemaal tot hier hebt gelezen, dan ben je wellicht geïnteresseerd in een persoonlijke kennismaking of misschien vind je het leuk om weer eens bij te praten. Ook zonder opdracht in het verschiet vind ik dat heerlijk. Bel je?

Delen

© Twist Ontwerp

Zullen we persoonlijk kennismaken?

Place Vendôme